ΕΝΑ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ.....Αδημοσιευτο

ΕΝΑ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

Ο σπόρος της σιωπής 

ενώνει τον Ουρανό 

με την γη

Φθινόπωρο και χάθηκαν 

σε εκείνο το πέπλο 

της βροχής οι αστερισμοί 

***

Στις βρεγμένες πέτρες

ολόγυμνη η αλήθεια 

αμίλητη ,άχρονη ,αιώνια

ο φόβος, η λύπη ,η ενοχή 

ξερά φύλλα 

***

Στον ίσκιο του βουνού 

τα ανοιχτά τριαντάφυλλα 

στα βρόχινα φιλιά 

δεν έχουν πέρασμα 

αφήνουν μόνα, στην ακίνητη 

μοίρα ,τα πέταλα στο χώμα

***

Το μονοπάτι ...φθάνει 
στις παλιές μέρες 
η ομίχλη κάθε μέρα 
τον ουρανό σβήνει 
έχασα τον δρόμο του Καλοκαιριού

ουράνια δαχτυλίδια έγιναν

οι απόκρυφοι λογισμοί

AN AUTUMN 

The seed of silence 

unites Heaven with 

earth 

Autumn and lost 

in that veil 

rain constellations 

*** 

On wet rocks 

naked truth 

silent, timeless, eternal 

fear, sadness, guilt 

leaves 

*** 

In the shadow of the mountain 

open roses 

kissing in rain 

not passing 

let alone in real 

fate, the petals on the ground 

*** 

The trail reaches ... 

in the old days 

fog every day 

sky fades 

I lost the way of Summer 

and intimate thoughts 

were heavenly rings