ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΙ
Μάχομαι την δύναμη του σκότους
πηδώ μέσα στις φλόγες
με γήινα πόδια και μάχομαι
αντιστέκομαι στον αμίλητο λόγο
και μιλώ ,ναι μιλώ
με δυνατή πύρινη φωνή
διορθώνω τους δείκτες των ρολογιών
και στον χρόνο αντιστέκομαι
Τολμώ να πάρω από σένα
συμπάθεια ,Φιλία
στου ταξιδιού το τέρμα για μένα
Αντιστέκομαι σε εκείνο
το γκρίζο
απόγευμα που πέφτει
στις στέγες των σπιτιών
αντιστέκομαι σε ένα
χάρτινο τριαντάφυλλο
χωρίς ήλιο που αργοπεθαίνει
Μορφές καθηλωμένες
στον άνεμο που περνά
κάτω από την πόρτα
αντιστέκονται
Στον Ανοιξιάτικο κεραυνό
κόκκινα πρόσωπα
μοναχικά ,ανύπαρκτα
σκορπισμένα σε
σπίτια
με αριθμημένες πόρτες
αντιστέκονται
Του δρόμου η λάμπα
από χρωματιστό γυαλί
στο σκοτάδι
σμίγει με την λιόχαρη αυγή και
Αντιστέκεται
Και θυμάμαι
την αμέριμνη ζωή μου
με την γέννα και την μητρική οδύνη
από ηλιόφως λουσμένη
Κοντά στην πύλη της
πηγής
κτισμένη
πέτρα
ανάνθιστη
πουλί
με άσπαστα φτερά
αντιστέκομαι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου