ΑΟΥΣΒΙΤΣ

ΑΟΥΣΒΙΤΣ

Πριν γεννηθώ

στην απέραντη ύλη…..

απογυμνώθηκα

χωρίς αφή

Στο σκοτάδι

μεγάλωσα μέσα

στο πλήθος, στης

θυσίας την βοή

Ταξίδεψα αποσκελετωμένη

από την πείνα και τα

βασανιστήρια

συμπαγείς τοίχοι

μαρμάρωσαν τα φτερά μου

σε θρύψαλα φρίκης

Σιωπηλά σώματα γύρω μου

παρασύρονται, γλιστρούν

αδόκιμα σε άνισες 

ισορροπίες, στο κενό

μετουσιώνονται

Κόκκινα σπαρτά του Ήλιου

που ποτίστηκαν με

περίσσιο αίμα οι φίλοι

και οι θαμμένες ρίζες….

κραυγές πνιχτές

που ακούγονται κάθε νύχτα

τρυπούν τις φλέβες ,τον αέρα

μεταμορφώνονται

σε νερό σε φωτιά

δεν πεθαίνουν

AOUSVITS

Before I was born in

the endless material ... ..

isolated

without touch

In the dark

grew up

the crowd, listing in

sacrifice the roar

Travelled emaciated

from hunger and

torture

solid walls

to marble my wings

shivers in horror

Silently bodies around me

drift, slide

inappropriately to unequal

balances in limbo

denatured

Red crops of the Sun

which watered with

excess blood friends

and buried roots ....

cries muffled

heard every night

pierce the veins, air

metamorphose

Fire and water

They do not die