Αγαπητή φίλη Ευτυχία, σε καλημερίζω
βλέποντας τον αγώνα σου και των αγώνα όλων των φίλων που διακατέχονται από ανήσυχο πνεύμα, έγραψα σήμερα το ποίημα «Αχ, πώς να ζήσω!…» και το οποίο σου το αφιερώνω.
Φιλικά
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
« Αχ, πώς να ζήσω!…»
Αχ, πώς να ζήσω…
σαν να μην έζησα ποτέ σ’ αυτό τον κόσμο!…
Δίχως περβόλι καρπερό…
Δίχως λουλούδι ευωδιαστό…
Δίχως το χνάρι μου σ’ εμποτισμένο δρόμο…
Γι αυτό, ανάβω την φωτιά
να μου ζεσταίνει τη καρδιά,
των ανεκπλήρωτων ονείρων μου τον κόπο.
Λάβα το αίμα και κυλλά
για την Αγάπη.. Τ’ όνειρο.. Τη μάχη..
Και προκαλώ του Ήλιου τη ματιά
να πυρακτώσει τη γενιά
μέσα στης νύχτας τη Διαμάχη.
Αχ, πώς να ζήσω…
σαν να μην έζησα ποτέ σ’ αυτό τον κόσμο!…
Εγγίζω κάτω απ’ τη σκεπή
μια ενδόμυχη φωνή παρακαλώντας:
Μέσα στης Νύχτας τη γαλήνη
να σπείρει όνειρα η Σελήνη
στης Μνημοσύνης το τρεμάμενο καντήλι!...
Αχ, πώς να ζήσω!…
Πέμπτη, 2 Ιουνίου 2016
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
Mαρία μου να είσαι πάντα καλά Συγχαρητήρια
Πολύ όμορφο και ο τίτλος............αληθινός !!!!!!!!!!!!!!!σαν κραυγή πονεμένη
όμως με την ευαισθησία σου γίνεται πεσιμιστικό και αδιέξοδο
Σε ευχαριστώ πολύ για την αφιέρωση................η εσωτερική αναζήτηση 'αυτό που μας καίει"-αυτά που δεν έγιναν -αυτά που αφήσαμε πίσω,όμως μην ξεχνάς φίλη μου ότι" η ψυχή του ανθρώπου που είναι γεμάτη"παραμερίζει την ύλη και δίνει "υποσχέσεις"που είναι υπερβατικές γιατί δεν του λείπει τίποτε Προσωπικά βρέθηκα σε αυτή την φάση πριν πολλά χρόνια....μοιράστηκα στο πνεύμα και την ύλη
Eπιβραβεύω..............."Αχ, πώς να ζήσω…
Eπιβραβεύω..............."Αχ, πώς να ζήσω…
σαν να μην έζησα ποτέ σ’ αυτό τον κόσμο!…"και αυτό είναι ένα είδος υπέρβασης...................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου